پوشش خارجی لوله های فولادی (بخش دوم)

پوشش خارجی لوله های فولادی (بخش دوم)

در مقاله قبلی در خصوص ضرورت پوشش لوله های فولادی و چند نوع از انواع آن از جمله تک و دولایه اپوکسی، دو و سه لایه پلی الفینی صحبت کردیم. در این مقاله قصد داریم سایر روش های پوشش لوله های فولادی و محل جوش و اتصال آن ها را شرح دهیم.

پوشش زغال سنگی یا اسفالتی

پوشش های زغال سنگی Coal Tar Enamel یا به اختصار CTE و اسفالتی، بیش از 80 سال است که استفاده می‌شوند. CTE پوشش پایه پلیمری است که از پلاستی سایز کردن قطران زغال سنگ به دست می اید و پر کننده‌های معدنی نیز برای رسیدن به خواص مطلوب به آن اضافه می‌گردد.

سیستم پوشش CTE از چهار جزء اصلی پرایمر، قیر زغال سنگی، پوشش الیاف شیشه درونی و بیرونی تشکیل شده است. الیاف شیشه مورد استفاده در این سیستم حفاظت از خوردگی، باعث بهبود مقاومت مکانیکی و حفاظت لوله در برابر تنش‌های خاک و آسیب‌های محتمل در طول حمل و نصب می‌گردد.

برای پوشش لوله در این سیستم، قیر زغال سنگی گرم شده تا دمای 240 درجه سلسیوس روی لوله دوار اماده شده با پرایمر، ریخته می‌شود، سپس پوشش الیاف شیشه درونی که با انامل آغشته شده است بلافاصله روی لایه قبلی کشیده می‌شود و در نهایت لایه دوم الیاف شیشه آغشته به قطران زغال سنگ اعمال می‌شود. همچنین در مرحله آخر تک لایه‌ای از کاغذ کرافت برای حفاظت پوشش از تخریب توسط UV روی لوله کشیده می‌شود.

پوشش‌های مایع پاششی

این پوشش‌ها معمولاً دو جزئی و از جنس اپوکسی یا پلی یورتان هستند. اعمال این پوشش‌ها در محل نصب به راحتی توسط اسپری صورت می‌گیرد و به همین دلیل برای بازسازی خطوط انتقال قدیمی گزینه مناسبی است.

پوشش‌های بتنی CWC

باتوجه به تقاضای روز افزون نفت و گاز در بازارهای جهانی، کمتر شدن منابع نفت و گاز موجود در خشکی‌ها و توجه داشتن به استفاده از منابع فراساحلی موجود در دریاها، نفت و گاز استخراج شده از این منابع توسط خطوط لوله به پالایشگاه ساحلی منتقل می‌شوند. با توجه به خوردگی لوله توسط محیط الکترولیت آب دریا نیاز به یک پوشش بیرونی برای جلوگیری از خوردگی ضروری است. همچنین جهت تأمین پایداری خط لوله در بستر دریا در برابر نیروهای امواج، جریان‌های دریایی و شناوری و همچنین محافظت از لوله‌های فولادی با پوشش ضدخوردگی، در برابر آسیب‌های وارده احتمالی از جمله ضربه، لازم است که یک پوشش بتنی نیز روی سطح لوله‌ها استفاده شود.

پوشش بتنی به روش‌های مختلفی روی لوله اعمال می‌شود. نخست حالتی است که بتن روی تسمه ریخته می‌شود و تسمه دور لوله می‌پیچد و بتن را روی لوله فشرده می‌سازد؛ شبکه فولادی مش بندی شده به عنوان تقویت کننده نیز به طور همزمان داخل ترکیب بتن قرار می‌گیرد. روش دیگر اسپری کردن بتن با سرعت بالا روی لوله است و گاهی نیز ترکیب دو روش بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد و با روش اول سطح لوله با سیمان پوشیده می‌شود و سپس از اسپری سیمان برای رسیدن به ضخامت مطلوب استفاده می‌شود.

برای پوشش محل جوش لوله‌ها معمولاً از فوم پلی یورتان استفاده می‌شود. فوم داخل قالب پلاستیکی یا فولادی که دور محل اتصال لوله را احاطه کرده است ریخته می‌شود و فضای عاری از پوشش را در محل اتصال پر می‌کند.

پوشش محل اتصال لوله ها

ابتدا و انتهای هر شاخه لوله که با روش های شرح داده شده پوشش دار شده است، به منظور اتصال و جوش لوله ها به یکدیگر عاری از هرگونه پوششی می باشد و لازم است پش از جوش دادن لوله ها محل جوش و اطراف ان که عاری از پوشش های حفاظتی هستند مورد حفاظت قرار گیرند. روش های مختلفی برای پوشاندن محل جوش لوله ها وجود دارد، پوشش این محل ها بسیار حائز اهمیت است چرا که محل جوش می تواند ضعیف ترین نقطه یک لوله باشد. جوش لوله ها و پوشش آنها در محل نصب خط لوله انجام می شود و روش انتخابی باید با شرایط محیطی نصب سازگار باشد.

در ادامه برخی از روش های مختلف برای پوشش سرجوش ها توضیح داده شده است؛ همچنین در جدول 1 پوشش اصلی و پوشش مناسب برای اتصال سرجوش ها را نشان می دهد.

Heat-Shrinkable Sleeves: پلی الفین شبکه ای شده با چسب ماستیک یا حرارتی می باشد.

Hot applied coal tar enamel: شامل پرایمر، قطران زغال سنگ، لفاف الیاف شیشه داخلی و خارجی و پوشش نهایی کاغذ کرافت است.

Flame-Sprayed Polyolefins: سیستم چندلایه ای که شامل یک لایه رزین ترموست معمولا از جنس اپوکسی و سپس پوشش رویی ترموپلاستیک است که با حرارت روی لایه رزین اسپری می شود.

Cold-Applied Polymeric Tapes: نوار چسب پایه پلیمری که می تواند شامل پرایمر با یک یا دو لایه نوار پلیمری باشد.

Fusion-Bonded Epoxies: پودر اپوکسی ترموست که قابلیت پخت حرارتی دارد.